از نظر آلفرد آدلر ، ترتیب تولد کودک و اینکه او در چه موقعیت و مقامی در خانواده  قرار دارد ، بر رفتار فکر و شخصیت او تأثیرات متفاوتی می گذارد.

فرزندان اول خانواده :
از خصوصیات مثبت این کودکان ، علاقه مندی به قدرت ؛ دقیق بودن ؛ اهمیت به جزئیات زندگی ؛ باوجدان بودن ؛ و محافظه کاری است. این بچه ها ضریب هوشی بالاتری دارند.
از نقاط ضعف شخصیتی فرزندان اول خانواده ؛ بدبینی به آینده و گرایش به گذشته است. به طوری که در تمام زندگی ، مضطرب و دلواپس هستند. بیشتر روان رنجور ها و بزهکاران ، جزء فرزندان اول خانواده بوده اند.
بر اساس تجربه های به دست آمده ؛ دختران اول خانواده در زندگی زناشویی خود احتمال برخوردهای ناسازگارانه بیشتری خواهند داشت.

فرزندان وسط خانواده :
از خصوصیات منفی این بچه ها این است که اگر در رقابت با فرزند اول موفق نشوند ؛ رقابت بعدها به صورت جزئی از زندگی آنها در نخواهد آمد. از خصوصیات مثبت این بچه ها رشد جسمی و روانی سریعتر نسبت به فرزندان اول است. یادگیری آنها سریعتر از فرزند اول است بخصوص در یادگیری زبان. آنها به آینده می نگرند ، خوشبین ، بلند همت ، جاه طلب ، و سازگارترند و با تمدد اعصاب بهتری رفتار می کنند.
این گونه از فرزندان معمولا دوستان زیادی بیرون از خانه دارند.

فرزندان آخر خانواده :
از خصوصیات مثبت آنها رشد سریعتر نسبت به دیگر فرزندان خانواده در زمینه های جسمی و روانی است. در آنها ، یادگیری سریعتر ؛ پیشرفت زیاد و رقابت طلبی بالا است.
فرزندان آخر خانواده پر توقع ترند و به علت لوس بودن و محبت زیاد والدین و دیگر بچه ها به آنها ؛ وقتی وارد محیط اجتماع می شوند ؛ چون جامعه نمی تواند جواب گوی آنها باشد ، دچار عقده حقارت می شوند.

تک فرزندها :
تک فرزندها رشدی سریعتر از همه انواع دیگر که در بالا نام بردیم دارند. آنها به علت تماس بیشتر با بزرگتر ها زود به بلوغ جسمی و روانی و اجتماعی می رسند. اما به علت محبت زیادی که به آنها می شود لوش می شوند و زود حالت ناامیدی پیدا می کنند و به این علت بیشتر تک فرزندها ؛ دچار عقده حقارت می شوند.
بیشتر تک فرزندها ؛ تیپ شخصیتی بچه های اول خانواده را دارند.

 با الهام از : شناسایی اشخاص در دیدارهای اول – نوشته : ل.مطلبی پور
 متین.ب – 19/1/1387