لبخند زدن یک عمل اجتماعی است. ما برای سازش با دیگر انسانها ، هر روزه به لبخند زدن نیازمندیم. در اکثر موارد لبخند زندن به تنهایی معنا و مفهومی ندارد. وقتی ما در جمعی به کسی تنه می زنیم ؛ این امر را با لبخندمان به او می گوییم. و در اکثر موارد به منظور معذرت خواهی لبخند می زنیم.

خنده واقعی :
در یک خنده واقعی ، لبها به شکل U پهن می شود و به طرف بالا کشیده می شوند. گونه ها نیز به طرف بالا می روند ؛ به طوری که اغلب چروکی در اطراف چشمها ایجاد می شود.
در لبخند واقعی ابروها کشیده می شوند و چشمها کوچک می شود .

خنده غیر واقعی :
لبها با ناراحتی پهن می شوند ، گوشه لبها بالا نمیرود و چشمها نیز نمی خندند.

خنده شرمساری :
لبها تا حدی پهن می شود ؛ ولی گوشه لب به پایین متمایل می شود.

خنده دردناک :
لب بالا روی دندان پیشین قرار می گیرد و غالباً سر به یک سو خم می شود.

پوزخند :
لبها پهن و کاملاً بسته است و گوشه لب کاملا به طرف پایین متمایل است.

خنده استهزاءآمیز :
لب پهن و تقرباً بسته است و گوشه لب کاملا به طرف پایین متمایل است.

خنده ترس :
لبها خیلی پهن می شود. گوشه لب به بالا، یا به آسانی به پایین متمایل می شود. ابروها بالا می رود و با هم کشیده می شود.

خنده اعتراض :
ما هنگام اعتراض ؛ صدایی شبیه " هو " از خود در می آوریم. هرچه خنده بلندتر باشد ؛ شدت اعتراض بیشتر است.

 برگرفته از : راز و رمز چهره ها – نوشته : هویر ، برند
 متین.ب – 20/1/1387